W 1924 roku na międzynarodowym kongresie w Mediolanie zebrali się przedstawiciele banków z 29 krajów. Uczestnicy poświęcili szczególną uwagę zagadnieniom oszczędzania. To były trudne czasy. Świat wciąż leczył swoje rany po pierwszej wojnie światowej, europejskie gospodarki podnosiły się z kolan. Mając w pamięci te wydarzenia, bankierom zależało, by wzmocnić ideę powściągliwości w wydatkach. Ustalono specjalne święto aby w ten sposób przypominać społeczeństwom, jak ważna jest idea oszczędzania. Datę Światowego Dnia Oszczędzania uchwalono na 31 października. Tego dnia banki miały promować zagadnienia związane z oszczędzaniem, organizując różnego rodzaju akcje edukacyjne. W wielu krajach pomysł został bardzo dobrze przyjęty i kontynuowany.
Ale czy każdy z nas potrafi oszczędzać? Jakie mamy podejście do pieniądza?
Budowa naszej osobowości odbywa się poprzez identyfikację z modelami rodzicielskimi, i tak zachowania obserwowane w dzieciństwie są często powielane przez dzieci. Nasze pochodzenie determinuje nasz stosunek do pieniędzy. Jeśli pochodzisz z rodziny ludzi chciwych, istnieje duża szansa, że w wyniku buntu rozwiniesz albo identyczne zachowania, albo zachowania przeciwstawne. Cierpienie ze strony skąpego rodzica często prowadzi do rozdrażnienia, rodzą się postawy odwrócone, zwane rozrzutnością, o charakterze prowokacyjnym. Dziecko boi się odtworzyć wzorzec, który sprawił, że cierpiał w dzieciństwie i pragnie oszczędzić swoją rodzinę. W niektórych przypadkach może to wyjaśniać zjawisko zakupów kompulsywnych. Również u niedostatku, nieszczęścia, odczuwana przez lata w obliczu jednego lub kilku nadmiernie wydających pieniądze rodziców, zostanie zrekompensowana przez iluzoryczną, uspokajającą skąpstwo w wieku dojrzałym. W psychologii mówimy o uczeniu się przez naśladownictwo, czyli uczeniu społecznym, aby określić to determinowanie postaw wynikających z edukacji. Chantal Rialland Faire de sa psychogénéalogie une chance we wstępie do swojej książki o psychogenealogii pisze: Od naszych bliskich uczymy się, co to znaczy być człowiekiem, być mężczyzną, być kobietą.
Rodzina, świat oraz edukacja jako całość
Na każdego z nas ma oczywisty wpływ. Nawet jeśli odmawiamy przyjęcia postaw członków rodziny, którzy sprawiali nam cierpienie w przeszłości, czasami zdarza się je nam powtarzać.
Nasza historia, nasze wykształcenie, środowisko społeczne, w którym dorastaliśmy, nie pozostają bez wpływu na nasz sposób pojmowania życia.
To, czego doświadczyliśmy jako rodzina, jest często odpowiedzialne za relacje, jakie mamy z pieniędzmi. Istnieje zatem kilka modeli rodzinnych koncepcji pieniądza.
Przypomnij sobie, jak twoi rodzice rozmawiali z tobą o pieniądzach:
- Czy Ci o tym powiedzieli ? Czy był to częsty temat rozmów między wami (pieniądze tabu czy rodzinny sekret)?
- Czy wydawali się być zaniepokojeni pieniędzmi?
- Czy często odczuwali strach przed wyczerpaniem?
- Czy często kłócili się o finanse?
- Z jakiego środowiska społecznego pochodzili i cokolwiek to było, czy w rezultacie ucierpieli (pieniądze i szacunek, pieniądze i sukces społeczny)?
- Czy postrzegali pieniądze jako warunek sine qua („nie ma szczęścia”)
- Czy w twoich oczach przywiązywali zbyt dużą wagę do koncepcji sukcesu przez pieniądze (pieniądze i sukces społeczny, pieniądze i poważanie)?
- Czy pieniądze były nieuniknionym tematem rozmów na spotkaniach rodziny lub przyjaciół (uzależnienie od pieniędzy)?
- Czy mieli tendencję do oceniania twoich przyjaciół i rodziny ze względu na ich status społeczny (pieniądze i osiągnięcia, pieniądze i szacunek)?
- Jakie zachowanie mieli wobec pieniędzy: skąpstwo, chciwość, rozrzutność, kompulsywne wydawanie pieniędzy, obojętność?
- W zależności od Twoich odpowiedzi możesz lepiej zrozumieć otrzymane wartości.
